About Me
จบการศึกษาปริญญาตรี Management Information Systems จาก California State University, Northridge, USA และจบ MBA จากมหาวิทยาลัยรามคำแหง ชอบที่จะรักษาสภาพแวดล้อม รับประทานอาหารและใช้สินค้าที่ดีและปลอดภัยต่อสุขภาพ
แนะนำตัวเอง
ตั้งแต่เด็ก ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยจะตั้งใจเรียนหนังสือเท่าไร เพียงแต่พยุงตัวเองไปจนจบมัธยมปลาย นอกจากเรียนหนังสือในช่วงชีวิตประถมปลายจนถึงมัธยมปลายแล้ว ในระหว่างทาง ผมยังเรียนรู้การทำเฟอร์นิเจอร์จากอา (ถูกบังคับ) ขายยา (ธุรกิจคุณพ่อ) แล้วก็ถ่ายรูป (เมื่อมาอยู่กับน้าชาย) จนผลที่สุดซ่อมกล้องถ่ายรูป (เรียนรู้เอง) สิ่งที่เรียนรู้ระหว่างทางทั้งหลายแหล่นั้น สามารถทำเป็นอาชีพได้ทั้งหมด แต่ผลที่สุด ผมก็ไม่ได้ยึดอะไรสักอย่างเป็นอาชีพที่จริงจัง
ผจญชีวิตในต่างแดน
พออายุ 25 ปี ก็รู้สึกเบื่อหน่ายกับงานที่ร้านถ่ายรูป เก็บเงินได้ก้อนหนึ่งก็บินไปตายดาบหน้าที่อเมริกา โดยคิดว่าจะไปเรียนถ่ายรูปหรือซ่อมกล้องอะไรประมาณนั้น แต่สุดท้ายมาพบกับการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์โดยได้ยินเด็กฝรั่งคุยกันในร้านหนังสือ ก็เลยซื้่อหนังสือการเขียนโปรแกรม Basic มาอ่าน เกิดความหลงใหลและตั้งใจว่าจะซื้อคอมพิวเตอร์สักตัวมาเรียนการเขียนโปรแกรม และมันจึงเป็นจุดเริ่มต้นเมื่อได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัย ซึ่งทุกวันนี้แม้จะเกษียณอายุแล้วก็ยังรักที่จะทำงานและเรียนรู้เรื่องคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีต่าง ๆ อย่างต่อเนื่อง
ระหว่างอยู่ที่อเมริกานั้น ทำงานตั้งแต่ร้านซักผ้า ปั๊มป์น้ำมัน ส่งเอกสาร ร้านสะดวกซื้อ ส่งหนังสือพิมพ์ เป็นผู้ช่วยในห้องคอมพิวเตอร์ของมหาวิทยาลัยที่เรียนอยู่ จนสุดท้ายเป็นผู้ช่วยอาจารย์ที่ตูแลห้องคอมพิวเตอร์รวมทั้งซ่อมบำรุงด้วยในวิทยาลัยหนึ่งของ County of Los Angeles
ในระยะเวลา 13 ปีที่อยู่ที่นั่น ไม่เคยขอเงินที่บ้านแม้แต่สลึงเดียวเพราะหาเองได้พอใช้ มีทั้งทุกข์ มีทั้งสุข แต่ก็ถือว่าเป็นกำไรชีวิต ทำอยู่ที่วิทยาลัยอยู่ 4 ปีก็ตัดสินใจกลับเมืองไทยทั้ง ๆ ที่เจ้านายเสนอตำแหน่งอาจารย์ให้
ชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป
กลับมาอยู่เมืองไทย ทำงานเป็นอาจาย์ซึ่งไม่เคยมองเห็นภาพตัวเองในลักษณะนั้นมาก่อน พอทำแล้วก็ชอบ นอกจากสอนคอมพิวเตอร์ แปลหนังสือ และการออกเสียงภาษาอังกฤษแล้ว ก็เริ่มสนใจเขียนบทความ ต้องยอมรับว่าผมต้องกลับมาเรียนการเขียนภาษาไทยใหม่ตอนเข้าทำงานในปี 2539 การที่ใช้แป้นพิมพ์ภาษาไทยได้ไม่ได้หมายความว่าจะเขียนภาษาไทยได้
ในระหว่างเป็นอาจารย์ ผมยังใช้โอกาสได้ปลูกฝังสิ่งที่ดีงามให้แก่นักศึกษา วิธีคิด เมื่ออายุมากขึ้น ก็เริ่มใส่ใจกับสุขภาพตัวเองมากขึ้น เพราะได้เห็นผู้สูงอายุจำนวนมากเริ่มจำป่วยเป็นโรคที่เรียกว่า Non-communicative Deceases (NCD) ซึ่งหมายถึงโรคที่เป็นโดยไม่รู่้ตัว ก็มีโรคฮิตทั้งหลาย เช่น เบาหวาน เส้นโลหิตอุดตัน หัวใจ และความดันสูง เป็นต้น ตอนนี้เกษียณแล้ว ก็ทำสินค้าเป็นของตัวเองขายเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ก็ยังมีความทะเยอทะยานที่จะทำอะไร ๆ อีกหลายอย่างถ้ามีโอกาส
วัตถุประสงค์
ผมศึกษาและค้นพบมาสักระยะหนึ่งแล้ว ทำให้ผมตระหนักว่าการที่เราจะรักษาสุขภาพพลานามัยที่ดีให้อยู่กับเรานั้น จะว่าง่ายก็ไม่ใช่ จะว่ายากก็ไม่เชิง เพียงแต่ต้องรู้วิธีการที่เหมาะสม การดูแลสุขภาพตัวเองของผมนั้น มักอ่านจากหนังสือหรือบทความบนเว็บ ไม่ค่อยจะไปหาหมอนักเพราะว่ากันตามจริง หมอเรียนมาเพื่อวินิจฉัย และรักษาโรคชนิดเฉียบพลันเสียมากกว่า แต่ไม่ได้เรียนมาเพื่อทำให้ร่างกายเราแข็งแรง หมอจ่ายยารักษาโรคตามอาการเพื่อให้อาการป่วยนั้นหายไปอย่างรวดเร็วเท่านั้น (หมอพูดเองครับ) การที่จะทำให้ร่างกายกลับมาแข็งแรงหรือพลานามัยดีนั้น หมอก็เรียนจากตำรา หากมีการพัฒนาการดูแลสุขภาพใหม่ ๆ หมอมักไม่รู้เพราะไม่มีเวลาว่าง แค่ดูแลคนป่วยแต่ละวันก็ทำกันไม่ไหวแล้ว นอกจากนี้หมอเองก็ยังป่วยเลย
หลาย ๆ ครั้งเมื่อไปหาหมอยามเจ็บป่วย หมออาจบอกเราว่าให้ออกกำลังกายเพื่อร่างกายจะได้แข็งแรง น้ำหนักจะได้ลด หรือพยายามลดน้ำตาล แต่เราก็ไม่เคยถามหมอว่าแล้วหมอออกกำลังเองบ้างหรือเปล่า หมอมีความดันสูงหรือเปล่า หรือเป็นเบาหวานหรือเปล่า เพราะความเกรงใจของเรา ถ้าหากเราลองถามดู หมอก็อาจจะยอมรับหรือไม่ยอมรับก็ได้ว่า ตนก็ไม่ได้ปฏิบัติตนเหมือนกับที่แนะนำคนไข้
นอกเหนือจากอาหารที่เป็นโทษกับเราแล้ว สารพิษที่สะสมในร่างกายเรานั้น มาจากทั้งอาหารที่เรารับประทาน น้ำที่เราดื่ม อากาศที่เราหายใจ และข้าวของเครื่องใช้ที่เราสัมผัส เราหลีกเลี่ยงไม่ได้นอกจากทำอย่างไรให้ร่างกายของเราสามารถกำจัดสารพิษนี้ออกจากร่างกายของเราให้มากที่สุด เพื่อหลีกเลี่ยงโรคภัยไข้เจ็บ ให้ร่างกายแข็งแรง มีชีวิตยืนยาวต่อไปอย่างมีความสุข แน่นอนว่าอย่างไรเสียวันหนึ่งเราก็ต้องจากโลกนี้ไป แต่อย่างน้อยเราก็เลือกที่จะมีชีวิตที่เหลือไม่ต้องทุกข์ทรมาณจากโรคภัยไข้เจ็บ
ผมสร้างเว็บไซต์นี้ขึ้นมาเพื่อใช้เป็นที่รวบรวมความรู้จากการศึกษาของผม ช่วยแยกแยะข้อดีและข้อเสียในสิ่งต่าง ๆ ที่เราบริโภคเป็นกิจวัตร ข้อมูลที่ใช้ในบทความของผมมักอ้างอิงจากเว็บไซต์ของต่างประเทศเป็นหลัก สาเหตุหลักที่มักไม่ใช้ข้อมูลภาษาไทยเพราะบทความภาษาไทยมักไม่มีแหล่งข้อมูลอ้างอิงที่เชื่อถือได้ แต่ก็จะใช้ข้อมูลที่มีความเชื่อถือได้ และมีแหล่งอ้างอิงของข้อมูลเท่านั้น) ผมจะแปล สรุป หรืออธิบายให้ชัดเจนยิ่งขึ้นเพื่อให้ผู้ที่สนใจ เข้ามาเยี่ยมชมและอ่านเพื่อประดับความรู้ นำไปใช้ หรือ ปฏิบัติ ผมหวังว่าจะเป็นประโยชน์กับผู้สนใจไม่มากก็น้อย ในหลาย ๆ ประเด็นอาจหาข้อสรุปไม่ได้เนื่องจากข้ออ้างจากหลาย ๆ ฝ่ายที่ไม่ตรงกัน ในกรณีเช่นนี้ ท่านก็ต้องใช้วิจารณญาณของท่านเอง
เรื่องที่นำเสนอจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับอาหารที่รับประทาน ของที่ใช้ในประจำวัน ซึ่งอาจซื้อหาสำเร็จ หรือทำขึ้นเองจากสิ่งที่มีอยู่รอบตัว รอบครัว หรือสามารถซื้อหามาทำได้ในราคาประหยัด รู้จักเลือกเพื่อหลีกเลี่ยงสารเคมีอันตราย และการปฏิบัติตนต่าง ๆ ที่เหมาะสมกับวัย
สิ่งหนึ่งที่ต้องเข้าใจให้ถูกต้องร่วมกันก็คือ คำว่าสารเคมีนั้น ไม่ได้หมายความว่าไม่ดีหรือมีอันตรายเสมอไป ร่างกายของเราก็เป็นสารเคมี น้ำก็เป็นสารเคมี เนื้อสัตว์และผักก็เป็นสารเคมี สิ่งที่เรากล่าวว่าเป็นโทษต่อเรานั้น ในเว็บนี้จะมีคำว่าสารเคมีอันตราย สารอันตราย หรือสารสังเคราะห์อันตราย
ข้อมูลที่นำเสนอให้แก่ผู้สนใจมาอ่านนั้น อาจแตกต่างจากเว็บไซต์อื่น ๆ เนื่องจากผมพยายามศึกษาในแต่ละเรื่องอย่างละเอียดจากเว็บไซต์หลาย ๆ แห่ง แล้วมาประมวลเพื่อนำเสนอให้ท่านได้เข้าใจอย่างถ่องแท้ พร้อมกับอ้างอิงจากแหล่งที่ผมได้วิเคราะห์และสังเคราะห์มา ไม่ได้เพียงไปคัดลอกมาจากที่อื่นแล้วมานำเสนอโดยไม่มีความเข้าใจในเรื่องนั้น ๆ หากเป็นเรื่องที่ผมไม่ทราบหรือไม่มีความรู้จริง ๆ ผมจะแจ้งให้ท่านทราบในบทความ
การดูแลสุขภาพให้แข็งแรงนั้น เป็นหน้าที่ของท่าน ไม่ใช่คนอื่น (จากที่ได้ศึกษามาเป็นเวลาหลายปี แม้แต่หมอบางคนก็เชื่อไม่ได้ อันนี้แล้วแต่ท่านจะคิดอย่างไร) เพราะฉะนั้น ท่านต้องศึกษาและใช้วิจารณญาณที่ดี หรือไม่ก็ปรึกษาผู้ที่ท่านไว้วางใจการเลือกรับประทาน เลือกใช้สิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อตัวท่านเอง
บทความที่นำเสนออาจไม่ครอบคลุมทุกประเด็นตามที่ท่านต้องการทราบ เพราะผมจะศึกษาและนำเสนอในหัวข้อที่ผมสนใจและมีกำลังความสามารถที่จะเขียนได้เท่านั้น หากท่านมีความสนใจในเรื่องอื่น ๆ ที่ผมไม่ได้นำเสนอ ท่านสามารถแนะนำมาเผื่อผมจะได้มีโอกาสศึกษาและนำเสนอในโอกาสต่อไป
Disclaimer โปรดทราบว่าผู้เขียนไม่สามารถยืนยันความถูกต้องและครบถ้วนของบทความที่ผู้เขียนเขียนขึ้นทุกเรื่องได้ ขอให้ผู้สนใจที่ประสงค์จะนำไปใช้ ไปปฏิบัติ หรือนำไปเป็นข้ออ้างอิงต่าง ๆ ตระหนัก รับความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นจากการ นำไปใช้ โดยผู้เขียนไม่รับผิดชอบต่อโทษและความเสียหายที่อาจเกิดขึ้นกับท่านในด้านใด ๆ ทั้งสิ้น